Έτσι είναι οι φιλίες..
Υπάρχουν κάποιες φορές στη ζωή που πρέπει να προχωρήσεις μπροστά και να μη ξανακοιτάξεις πίσω. Κάποιες φορές που πρέπει να γυρίσεις στην επόμενη σελίδα ή ακόμα και να κλέισεις το βιβλίο, όσο και αν αυτό σου είναι δύσκολο. Αυτά συμβαίνουν στις φιλίες το ξέρω απλώς είναι ένα σοκ όταν συμβαίνει σ'εσένα. Στις φιλίες που νομίζεις ότι έχεις αλλά τελικά τις έχεις μόνος σου. Στους φίλους που σε θυμούνται μόνο όταν έχουν να σου πουν κάτι γι'αυτούς ή ακόμα χειρότερα όταν χρειάζονται κάτι από εσένα.
Ω ναι! Γι'αυτές τις φιλίες μιλάω που όλα είναι μια χαρά και ξαφνικά δεν βρίσκουν το λόγο να δουν αν ζεις ή αν πέθανες. Αυτοί οι φίλοι που από φίλοι γίνονται γνωστοί που χαιρετάς στο δρόμο έτσι για να βγάλεις την υποχρέωση γιατί τους ξέρεις. Οι φίλοι που γίνονται το τυπικό τηλεφώνημα σε γενέθλια και γιορτές. Αυτές οι πεθαμένες καλησπέρες που λέει και η φίλη μου η Ε.
Οι φίλοι που έρχονται στην πόλη που μένεις και δεν σε παίρνουν καν τηλέφωνο και σ'αφήνουν να το μάθεις από τα check-in τους στο facebook. Οι φίλοι που τους πέρνεις τηλέφωνο να τους πεις ότι πήγες να τους δεις και δεν το σηκώνουν καν ή αναβάλουν την έξοδό σας μέχρι να φύγεις. Αυτοί οι φίλοι…. που βασικά είναι γνωστοί.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις αφού έχεις φάει και την τελευταία πόρτα στα μούτρα είναι να το πάρεις απόφαση και να μη ξανα ασχοληθείς. Να τους διαγράψεις τελείως από το μυαλό σου και να τους θυμάσαι απλώς ως κάποιους που ήξερες. Ασχολήσου μ'αυτούς που είναι εκεί και που ακόμα ενδιαφέρονται, κάνε κάτι γι'αυτούς που αξίζουν. Μπορεί να μη φαίνεται σωστό στην αρχή να τα παρατήσεις αλλά αφού προσπάθησες και δεν έγινε τίποτα είναι ώρα να προχωρήσεις.
Υπάρχουν κάποιες φορές στη ζωή που πρέπει να προχωρήσεις μπροστά και να μη ξανακοιτάξεις πίσω. Κάποιες φορές που πρέπει να γυρίσεις στην επόμενη σελίδα ή ακόμα και να κλέισεις το βιβλίο, όσο και αν αυτό σου είναι δύσκολο. Αυτά συμβαίνουν στις φιλίες το ξέρω απλώς είναι ένα σοκ όταν συμβαίνει σ'εσένα. Στις φιλίες που νομίζεις ότι έχεις αλλά τελικά τις έχεις μόνος σου. Στους φίλους που σε θυμούνται μόνο όταν έχουν να σου πουν κάτι γι'αυτούς ή ακόμα χειρότερα όταν χρειάζονται κάτι από εσένα.
Ω ναι! Γι'αυτές τις φιλίες μιλάω που όλα είναι μια χαρά και ξαφνικά δεν βρίσκουν το λόγο να δουν αν ζεις ή αν πέθανες. Αυτοί οι φίλοι που από φίλοι γίνονται γνωστοί που χαιρετάς στο δρόμο έτσι για να βγάλεις την υποχρέωση γιατί τους ξέρεις. Οι φίλοι που γίνονται το τυπικό τηλεφώνημα σε γενέθλια και γιορτές. Αυτές οι πεθαμένες καλησπέρες που λέει και η φίλη μου η Ε.
Οι φίλοι που έρχονται στην πόλη που μένεις και δεν σε παίρνουν καν τηλέφωνο και σ'αφήνουν να το μάθεις από τα check-in τους στο facebook. Οι φίλοι που τους πέρνεις τηλέφωνο να τους πεις ότι πήγες να τους δεις και δεν το σηκώνουν καν ή αναβάλουν την έξοδό σας μέχρι να φύγεις. Αυτοί οι φίλοι…. που βασικά είναι γνωστοί.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις αφού έχεις φάει και την τελευταία πόρτα στα μούτρα είναι να το πάρεις απόφαση και να μη ξανα ασχοληθείς. Να τους διαγράψεις τελείως από το μυαλό σου και να τους θυμάσαι απλώς ως κάποιους που ήξερες. Ασχολήσου μ'αυτούς που είναι εκεί και που ακόμα ενδιαφέρονται, κάνε κάτι γι'αυτούς που αξίζουν. Μπορεί να μη φαίνεται σωστό στην αρχή να τα παρατήσεις αλλά αφού προσπάθησες και δεν έγινε τίποτα είναι ώρα να προχωρήσεις.
mairh iak
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου